Ο πόλεμος των άστρων στο Ρέθυμνο
Βρισκόμαστε στο 1977. Στις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις (εμείς δεν είχαμε πάρει ακόμα) παίζουν το «Λούνα παρκ» στην ερτ και το «μεθοριακό σταθμό» στην Υ.ΕΝ.Ε.Δ (υπηρεσία ενημερώσεως ενόπλων δυνάμεων για τους μικρότερους).
Στο ραδιόφωνο ακούγεται το «στις 32 του μηνός» με τον Τόλη Βοσκόπουλο, το «Comandante Che Guevara» με την Μαρία Φαραντούρη, το «Ma baker» με τους Boney M. Στην Eurovision στέλνουμε το «Μάθημα σολφέζ» με τον Πασχάλη, την Μαριάννα Τόλη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τη Μπέσυ Αργυράκη.
Στον κινηματογράφο βγαίνουν πολύ μεγάλες ταινίες, όπως το «Μια ξεχωριστή μέρα» του Ετόρε Σκόλα ή το «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του Λουίς Μπουνιουέλ. Ταινίες που, φυσικά, θα δω αρκετά χρόνια αργότερα.
Ο πατέρας μας, μάς πηγαίνει κάποιες φορές σινεμά. Μια από αυτές βλέπουμε τον «Πόλεμο των άστρων», ταινία που μας κάνει τεράστια εντύπωση-συναίσθημα που αμυδρά ανακαλώ τώρα που γράφω. Οι χαρακτήρες, τα πλάνα, τα εφέ... Και βέβαια, ο R2D2, το μικρό ρομπότ, στη μνήμη του οποίου ήταν αποθηκευμένα πολύτιμα μηνύματα.
Το ρομπότ αυτό μου θύμισε αυτή η συσκευή (σε πιο εξελιγμένη μορφή βεβαίως, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τη φωτογραφία) που μυστηριωδώς εμφανίστηκε στις εγκαταστάσεις του συλλόγου μας. Ρωτάει ο ένας τον άλλο πως βρέθηκε εδώ και τι είναι αυτό, μα κανείς μας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Δίπλα της υπήρχε ένα φυλλάδιο που λέει «οδηγίες χρήσης σκούπας», όμως δεν το πολυπιστεύουμε.
Ίσως να είναι ένα κατασκοπευτικό μέσο των αντιπάλων μας, που με κρυφές κάμερες, μικρόφωνα και κάθε είδους καταγραφές, αποσπά τις προπονητικές μεθόδους του συλλόγου. Ίσως πάλι να είναι ένας μοντέρνος δούρειος ίππος, από τα σωθικά του οποίου μια νύχτα θα βγουν μικροσκοπικοί πολεμιστές για να αλώσουν το υπόγειο κάστρο. Πανούργοι, ζηλόφθονοι, δολοπλόκοι οι αντίπαλοί μας.
Εγώ πιστεύω ότι είναι ένα σύγχρονο ρομπότ, σταλμένο από κάποιον πλανήτη όπου υπάρχει ζωή, ίσως έξω από τον γαλαξία μας. Ένα ρομπότ που έχει και αυτό μέσα του μηνύματα, τα οποία μένει εμείς να βρούμε τον τρόπο να ανακαλύψουμε. Και, ποιος ξέρει, μπορεί μπροστά μας να εμφανιστεί ένα ολόγραμμα, όπου απροσδιόριστες οντότητες παίζουν πινγκ πονγκ όχι απαραίτητα με ρακέτες, αλλ’ ίσως με τα σπαθιά των Τζεντάι.
12 Οκτώβρη 2019
Ντίνος Πετράκης
Βρισκόμαστε στο 1977. Στις ασπρόμαυρες τηλεοράσεις (εμείς δεν είχαμε πάρει ακόμα) παίζουν το «Λούνα παρκ» στην ερτ και το «μεθοριακό σταθμό» στην Υ.ΕΝ.Ε.Δ (υπηρεσία ενημερώσεως ενόπλων δυνάμεων για τους μικρότερους).
Στο ραδιόφωνο ακούγεται το «στις 32 του μηνός» με τον Τόλη Βοσκόπουλο, το «Comandante Che Guevara» με την Μαρία Φαραντούρη, το «Ma baker» με τους Boney M. Στην Eurovision στέλνουμε το «Μάθημα σολφέζ» με τον Πασχάλη, την Μαριάννα Τόλη, τον Ρόμπερτ Ουίλιαμς και τη Μπέσυ Αργυράκη.
Στον κινηματογράφο βγαίνουν πολύ μεγάλες ταινίες, όπως το «Μια ξεχωριστή μέρα» του Ετόρε Σκόλα ή το «Σκοτεινό αντικείμενο του πόθου» του Λουίς Μπουνιουέλ. Ταινίες που, φυσικά, θα δω αρκετά χρόνια αργότερα.
Ο πατέρας μας, μάς πηγαίνει κάποιες φορές σινεμά. Μια από αυτές βλέπουμε τον «Πόλεμο των άστρων», ταινία που μας κάνει τεράστια εντύπωση-συναίσθημα που αμυδρά ανακαλώ τώρα που γράφω. Οι χαρακτήρες, τα πλάνα, τα εφέ... Και βέβαια, ο R2D2, το μικρό ρομπότ, στη μνήμη του οποίου ήταν αποθηκευμένα πολύτιμα μηνύματα.
Το ρομπότ αυτό μου θύμισε αυτή η συσκευή (σε πιο εξελιγμένη μορφή βεβαίως, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε από τη φωτογραφία) που μυστηριωδώς εμφανίστηκε στις εγκαταστάσεις του συλλόγου μας. Ρωτάει ο ένας τον άλλο πως βρέθηκε εδώ και τι είναι αυτό, μα κανείς μας δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Δίπλα της υπήρχε ένα φυλλάδιο που λέει «οδηγίες χρήσης σκούπας», όμως δεν το πολυπιστεύουμε.
Ίσως να είναι ένα κατασκοπευτικό μέσο των αντιπάλων μας, που με κρυφές κάμερες, μικρόφωνα και κάθε είδους καταγραφές, αποσπά τις προπονητικές μεθόδους του συλλόγου. Ίσως πάλι να είναι ένας μοντέρνος δούρειος ίππος, από τα σωθικά του οποίου μια νύχτα θα βγουν μικροσκοπικοί πολεμιστές για να αλώσουν το υπόγειο κάστρο. Πανούργοι, ζηλόφθονοι, δολοπλόκοι οι αντίπαλοί μας.
Εγώ πιστεύω ότι είναι ένα σύγχρονο ρομπότ, σταλμένο από κάποιον πλανήτη όπου υπάρχει ζωή, ίσως έξω από τον γαλαξία μας. Ένα ρομπότ που έχει και αυτό μέσα του μηνύματα, τα οποία μένει εμείς να βρούμε τον τρόπο να ανακαλύψουμε. Και, ποιος ξέρει, μπορεί μπροστά μας να εμφανιστεί ένα ολόγραμμα, όπου απροσδιόριστες οντότητες παίζουν πινγκ πονγκ όχι απαραίτητα με ρακέτες, αλλ’ ίσως με τα σπαθιά των Τζεντάι.
12 Οκτώβρη 2019
Ντίνος Πετράκης
12 Οκτώβρη 2019
Ντίνος Πετράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου